Bij het inzetten van Enterprise Architect als architectuur repository zal op een bepaald moment een tweedeling ontstaan. Ten eerste van architectonderdelen die min of meer stabiel zijn en onderdeel uitmaken van de referentie architectuur. Denk hierbij aan:
Ten tweede zullen, zeker bij een projectmatige werkwijze delen ontstaan van specifieke zaken zoals:
Bij het gebruik van een centrale architectuur repository kan dit een aantal problemen opleveren, omdat er een vermenging plaatsvindt van generieke- en projectspecifieke zaken. Enkele knelpunten die ik regelmatig terug zie bij klanten zijn:
Organisaties gaan daarom op zoek naar alternatieven om deze knelpunten te reduceren. Bijvoorbeeld door de introductie van een centraal register (de hub) voor de referentie architectuur en specifieke repositories voor de verschillende projecten (spokes). Echter een knelpunt is dat in de project specifieke repositories (spokes) gebruik gemaakt moet worden van elementen die al zijn uitgewerkt in de referentie architectuur (hub).
Hiervoor zijn een aantal voorzieningen beschikbaar waarbij met bijvoorbeeld import en export routines. Daarnaast is er een voorziening beschikbaar die dit model op krachtige wijze kan ondersteunen namelijk de Reusable Asset Services (RAS).
De RAS is een verbijzondering van de cloudserver en biedt de mogelijkheid om op een gecontroleerde wijze delen van de centrale repository beschikbaar te stellen in andere repositories. Vervolgens gaat deze inhoud deel uitmaken van de repository en wordt het ontsloten in de diagrammen en de projectbrowser.
In een aantal projecten heb ik deze werkwijze toegepast voor het introduceren van een dergelijk hub en spoke model. Ervaringen zijn over het algemeen positief, al is een grondige voorbereiding van de inrichting essentieel voor succes. Momenteel werk ik aan een eenvoudige checklist die ik zal delen zodra gereed op deze site